Vrijwilliger bij Zinzia – Rita Naloop

Wie met Rita Naloop (88) praat, merkt meteen haar kracht, humor en betrokkenheid. Ze werd geboren in Suriname en kwam in de jaren zestig naar Nederland, in wat toen de welkomsttijd werd genoemd: de grote migratiegolf vanuit Suriname. Rita begon haar nieuwe leven in Utrecht, bij een vriendin. “Alles was nieuw. Ik wist: dit is het begin van mijn eigen weg.” 

In 1967 ging ze scheiden. Met vier kinderen stond ze er alleen voor. “Ik wilde dat mijn kinderen konden studeren. Dus werkte ik dag en nacht.” Overdag gaf Rita les in maatschappijleer, economie, wiskunde en biologie. ’s Avonds maakte ze schoon bij scholen en verkocht ze cosmetica, soms zelfs van concurrerende merken tegelijk. “Ik vertelde de kinderen dat ik de hond uitliet. Zo hield ik het verborgen. Uiteindelijk kocht ik in mijn eentje een huis voor ons gezin. Dat was zwaar, maar ik deed het.” 

Rechtvaardig met een knipoog 
Rita komt op voor wat eerlijk is, maar altijd met mildheid. Ze vertelt lachend: “Bij de fysiotherapeut stond een man even op om iets te lezen. Nog geen tel later schoof een andere man in precies die stoel. Ik zei vriendelijk: ‘Meneer, die plek was nog van hem.’ Toen draaide hij zich om en zei: ‘Geeft niks hoor, ik bén de fysiotherapeut.’ We moesten allemaal lachen, ikzelf het hardst. Het ging me niet om gelijk krijgen, maar om fatsoen. En een grapje helpt altijd.” 

Vrijwilliger bij Zinzia 
Na haar pensioen wilde Rita zich blijven inzetten. Ze werd kerkvrijwilliger bij Pieter Pauw, inmiddels al zeventien jaar. Ook bracht ze koffie rond in de Nudehof en is ze al zes jaar actief bij Rumah Kita. Daar leest ze sprookjes voor, zingt ze liedjes en speelt ze spelletjes met bewoners. 

Haar vriendin Loes (links op de foto), met wie ze al jaren een hechte band heeft, woont ook bij Rumah Kita. “We kennen elkaar al lang. We denken over veel dingen hetzelfde en kunnen altijd met elkaar lachen. Als ik hier ben, loop ik ook soms even bij Loes langs. Dat hoort er gewoon bij.” 

Soms vragen bewoners: “Waarom komt u eigenlijk, u bent zelf ook oud?” Rita glimlacht. “Dat vind ik mooi. In de Indische en Molukse cultuur is familie niet alleen bloedverwant. Het gaat om verbondenheid en voor elkaar zorgen. Dat voel ik hier ook. Je bent geen vrijwilliger, je bent familie. We horen bij elkaar.” 

Strijder voor vrouwenrechten 
Naast haar vrijwilligerswerk zette Rita zich ook internationaal in voor vrouwenrechten. Als voorzitter van Tiye International, een netwerk van organisaties van zwarte, migranten- en vluchtelingenvrouwen, werkte ze jarenlang mee aan het doorbreken van stiltes over onder andere huiselijk geweld. 

“Veel vrouwen werden opgevoed met taboes: je praat niet over mishandeling, je hangt de vuile was niet buiten. Daardoor bleven vrouwen en kinderen vaak alleen. Met het project Breaking Through, samen met organisaties in Europa, hebben we methoden en trainingen ontwikkeld om die stilte te doorbreken. Het allerbelangrijkste is dat vrouwen zich veilig voelen. Alleen dan kunnen ze stappen zetten om hun situatie te veranderen.” 

Verbonden tot op de dag van vandaag 
Wat Rita raakt, zijn de kleine momenten. “Als ik stond te wachten op de taxi, kwam Esther, hoe druk ze ook was, toch even bij me zitten om te vragen hoe mijn dag was. Dat is echt, niet gespeeld. Dat maakt dat ik me hier thuis voel. Ook Kaja heeft dezelfde eigenschap, altijd een praatje willen maken.” 

Op haar 88e blijft Rita actief en betrokken. “Ik ben nooit gestopt met bewegen, niet in mijn hoofd en niet in mijn hart. En zolang ik dat kan, ga ik door.”  

Wil jij ook verschil maken voor een ander?
Rita laat zien hoe waardevol vrijwilligerswerk kan zijn. Met kleine gebaren – een gesprek, een muziekstuk, een luisterend oor – maakt hij een wereld van verschil. Wil jij dat ook ervaren? Bekijk hier hoe jij je kunt inzetten en ontdek wat vrijwilligerswerk voor jou én anderen kan betekenen.