Foto: Lisette samen met bewoner Rob van de Steeg op zijn kamer.

Sinds drie weken werkt Lisette Vos-Schouten (37) als verzorgende IG bij Zinzia Zorggroep. Wij gaan met haar in gesprek en zijn benieuwd naar haar eerste indruk.

De ouderenzorg liet me niet los

Lisette heeft 12 jaar bij een andere organisatie in de ouderenzorg gewerkt, ze was toe aan iets anders en kwam terecht in de gehandicaptenzorg. Dat bleek het niet helemaal te zijn voor haar. “Mooi werk, maar ik miste de ouderenzorg” zegt ze daarover.

Wij zijn benieuwd waarom ze voor Zinzia heeft gekozen. “Het was een combinatie van een mooie vacature en het feit dat mijn moeder al jaren met veel plezier bij Zinzia werkt.“ Als we doorpraten over de vacature blijkt al snel dat Lisette bij Zinzia werkt op een psychogeriatrische-plus afdeling (pg-plus). “Op een pg-plus afdeling werk je met mensen met dementie plus gedragsproblemen.“

Dagje meelopen

“Het sollicitatie gesprek vond plaats met de clustermanager en een medewerker van recruitment. Het was een fijn gesprek. Ook zij weten dat mensen met dementie en gedragsproblemen de meest kwetsbare doelgroep is en dat het niet gemakkelijk is om met hen te werken. Door hun begrip voelde het gesprek direct heel vertrouwd. Bovendien mocht ik een dag meelopen zodat ik goed wist waar ik terecht zou komen. Na die dag twijfelde ik geen moment en accepteerde ik de baan.”

De PG-plus groep

Vol enthousiasme legt Lisette uit waarom ze graag op deze afdeling werkt. “Ik hou wel van een uitdaging. Voorheen vond ik mensen met probleemgedrag de mooiste uitdaging. Ik zie iets ook niet snel als probleemgedrag. Iemand is ziek en kan er niets aan doen dat hij of zij zich op een bepaalde manier gedraagt. Bij mensen met deze ziekte moet je goed observeren, kunnen loslaten en duidelijk zijn. Nee is ook echt nee. Soms werkt humor ook goed, maar dat is per persoon verschillend. Iedereen is anders en benader je anders. Voor elke bewoner is er een signaleringsplan, een heel mooi uitgewerkt plan waarin precies staat wat je moet doen in welke situatie, duidelijk aangegeven met verschillende kleuren. Dat helpt zeker. Tegelijkertijd weet je dat het gedrag per dag kan verschillen en moet je daar elke dag weer op de juiste manier op inspelen. Het hangt er vanaf hoe iemand die dag in zijn of haar vel zit. Dat spreekt mij aan. Lisette geeft een voorbeeld over hoe een dag soms verloopt:

“Gisteren was het een vrij heftige dag. Mensen waren onrustig, er vloog een koffiekopje in de hoek. We hadden gisteren een collega minder op de groep staan dan gewoonlijk. Dat voelen de bewoners direct aan. Het is dan de kunst om alles in goede banen te leiden, om goed naar het gedrag van de mensen te kijken en vervolgens de juiste benadering te kiezen. Toen ik om 15.30 uur naar huis ging en de hele groep rustig was, was ik best moe maar ging ik ook met een heel voldaan gevoel de deur uit.

Als mensen in mijn omgeving vragen hoe mijn nieuwe werk bevalt, vertel ik hoe mooi het is om iets voor mensen met ‘onbegrepen gedrag’ te kunnen betekenen. Ook van deze bewoners krijg je vaak genoeg een glimlach.”

Het team

“Toen ik een dag had meegelopen, voelde ik direct dat deze afdeling echt iets voor mij is. Dat kwam door de bewoners maar zeker ook door het team waarmee ik werk. Collega’s zijn zo gepassioneerd, zij staan voor deze doelgroep en de mensen die hier wonen hebben dat ook echt nodig. Het is een veilig nest. Je moet op elkaar kunnen rekenen. Je kunt nog zoveel kennis hebben, maar je moet het echt met elkaar doen. Juist dat spreekt mij aan. Je hoeft het niet alleen te doen. Bovendien zijn er zeer betrokken collega’s zoals de clustermanager, arts en psycholoog waar je een beroep op kunt doen. Dat voelt goed.

De pg-plus groep zit nog in een opbouwfase. Ondanks dat vind ik dat ze het nu al heel goed voor elkaar hebben. Voor de intensieve begeleiding van deze doelgroep zijn veel medewerkers nodig en die kunnen we ook zeker nog gebruiken.